Topory

Katu

Pisząc system zastanawiałem się nad jego realistyką. Doszedłem do pewnej rzeczy, a mianowicie chodzi mi tu o konkretne zdanie: Im bardziej realistyczny system, tym bardziej (przepraszam z wyrażenie ;]) toporny i na odwrót, im bardziej prosty tym mniej realistyczny. Jak to pogodzić?

Najtrudniejszy temat to doświadczenie... W wielu systemach D&D-podobnych użyto punktów doświadczenia i leveli. Bardzo to pospolite, ale jakże wygodne. Potem dochodzą nam umiejętności. Wiadomo że kiedy machamy mieczem i tęgo walimy nim w potwory, to współczynniki powinny wzrastać, jednak nikt nie będzie liczył ile zadaliśmy razy celny cios, dlatego znajdujemy to jedynie gdy gramy w cRPG. Jednak niedawno przypomniałem sobie naszą(to znaczy "mojej" drużyny) sesję na pamiętnym obozie. Graliśmy w free RPG i ustaliliśmy, że kiedy uderzymy krytyka, to współczynnik wzrastał, oczywiście stosowaliśmy, to również w próbie na charyzmę i tak dalej...

Oprócz komentarzy do posta chciałbym usłyszeć wsze pomysły dotyczące rozwoju postaci, chętnie wykorzystam i z góry dziękuję.

Przemas

Ten post mną zaimponował a szczególnie ten kawałek :

Katu

We wszystkich grch RPG? Nie sądzę... znam system gdzie zwiększają się jedynie współczynniki, a nie tak zwany "lv", co prawda jest to system amatorski, ale jednak...

Przemas

Tak a jaki może go przedstawisz ? Wink

Banan

Rijel

Ludzie... REALIZM! Zeby cos pisac (system) wypada znac jezyk...

Drwiciel

Katu

Nie jesteśmy tutaj by wytykać błędy, bo to oddala nas od głównego wątku...

idziemy dlalej...
W D&D(często o nim wspominam, bo mam z nim największą styczność) realizm jest na miernym poziomie, jednak wszystko na koszt grywalności. Chcę poruszyć teraz kwestię walk. Zatem, chodzi mi dokładnie o stystem trafień. Powiedzmy że w Dedekach ;], jest tak, że poprostu atakujemy potwora/przeciwnika. Nie mamy zbyt dużych opcji przy wyborze dokładnej części ciała owego p/p. Atakujemy i już. Mg teraz wykazuje się swoimi zdolnościami i opowiada nam co i jak, czyli trafiłeś potwora w brzuch rozpruwając mu flaki itd. Kiedy wyrzucamy krytyka, Mg trudzi się w wybieraniu, serca, szyji... Chcę stworzyć system w którym będzie dokładnie opisane to zdarzenie. Zaczynamy:

Katu: atakuję tego wstrętnego plugawego awariwa w ramię(chcę by stracił zdolność władania mieczem, albo chociaż wypścił go z dłoni ;])
rzut na trafienie: 18(zręczność)-14(zwinność WPA)+11(to co wypadło na kości(k20))-3(trudność)=12
12>10 czyli trafiam
obrażenia: 16(siła)+4(atak broni)-6(pancerz/zbroja WPA)=14
WPA traci 14 punktów życia...
rzut na upuszczenie broni: 16(witalność WPA)-14=2
2<0 // czyli jednak nie upuści swojego miecza... ;(
A teraz Mg nas czaruje ;]:

Z wielkim trudem(12) trafiasz swojego wroga w ramię, awariw jednak mocno zacisnął swą dłoń na rękojeści i niestety nie wypuścił swojego miecza. Odskoczywszy na kilkanaście metrów twój przeciwnik rzuca zaklęcie armagedon, a ty spalasz się w ogniu piekielnym...

Tak patrząc na to z perspektywy tpp, jest to bardzo niewygodne w użyciu, jednak wpadłem zawczasu na wspaniałą ideę, która już raz na zawsze rozwiąże mój problem, gdy ją dopracuję, nie omieszkam wrzucić na forum.

Prince of Darkness

Twoja "wspaniała idea" to prawdopodobnie System Trafień Selektywnych lub inne jego odmiany znane już od lat w wielu RPG-ach. Zanim zaczniesz pisać wiekopomne dzieło sprawdź czy nie kopiujesz rozwiązań zaproponowanych przez innych twórców (oszczędzisz sobie roboty) np. system z KC, lub Warhammera.

Ślimak

Temat realizmu w RPG zdaje się być poruszany na wszystkich forach internetowych poświęconych takowym grom. Generalnie uczestniczyłem już w kilku/kilkunastu lub nawet kilkudziesięciu dyskusjach na ten temat i mam garść przemyśleń na ten temat, a ponieważ mam także trochę wolnego czasu i mi się nudzi to podzielę się z wami moją jakże wielką mądrością oraz stetryczałym starczym ględzeniem i to nawet nieodpłatnie. Razz

Garść uwag w punktach bo ja myślę w punktach i nawet wypracowanie materialne napisałem w punktach Smile

1. Jak osiągnąć realistyczną mechanikę? Otóż wcale nie musi ona a wręcz niepowinna być napakowana matematyką i masą współczynników. RPG to konwencja, w konwencji jest miejsce na uzasadnione uproszczenie. Nieprawdą jest, że nie można stworzyć mechaniki idealnej. Można. Taka mechanika jest zbiorem w miarę prostych zasad ogólnych dających duże pole do manewru Mistrzowi Gry i jego interpretacjom. Im bardziej ktoś stara się mnożyć szczegółowość obliczeń, współczynników modyfikatorów itd. itp. tym bardziej wpada w pułapkę zastawioną przez samego siebie. Ponieważ wkrótce okazuje się, że choćby nie wiem jak się starał nie jest w stanie przewidzieć wszystkich możliwości i zdarzeń. Natomiast nadmiar zbyt szczegółowych przepisów często doprowadza do dwóch niebezpiecznych sytuacji: po pierwsze do sytuacji kiedy przepisy te stają w sprzeczności z zasadami zdrowego rozsądku i doprowadzają do sytuacji bardzo nieprawdopodobnych bądź zgoła niemożliwych (żeby daleko nie szukać w KC gołego zwinnego hobbita łatwiej trafić z kuszy niż niezbyt zręcznego i szybkiego półolbrzyma zakutego w płytówkę), drugim zaś niebezpieczeństwem jest "przemechanizowanie" rozgrywki i podporządkowanie opowieści kostkom. Należy zwrócić uwagę na to czy ROLE Playing Games to dla nas zabawa w odgrywanie postaci czy też ROLL Playing games czyli zabawa w rzucanie kostkami. W drugim wypadku proponuje wybrać się do kasyna, emocje większe. Ale torchę mnie się odbiegło od tematu. Cechy idealnej mechaniki według mnie: zasady ogólnikowe i łatwe do przystosowania do każdej sytuacji, brak zagłębiania się w zbędne szczegóły, dopasowanie mechaniki do koncepcji systemu (więcej o tym za chwilkę), grywalność i nie przeszkadzanie w rozgrywce, a przede wszystkim - ZOSTAWIENIE MG POLA DO INTERPRETACJI, POLEGANIE NA JEGO ZDROWYM ROZSĄDKU I INTUICJI. Tak naprawdę mechanika jest lub nie jest realistyczna, nie dzięki zestawowi regułek, współczynników i modyfikatorów, a dzięki imterpretacji MG. Ślepe trzymanie się zasad prowadzi tylko do patologii, za to Mistrzowi Gry, który myśli logicznie i wyciąga prawidłowe wnioski nie trzeba wiele zasad, żeby rozgrywka była realistyczna. TAK NAPRAWDĘ REALIZM TWORZY MG I GRACZE, A NIE MECHANIKA.

2. Dopasowanie mechaniki do konwencji systemu, powtarzam za Bananem bo mądrze napisał. Dobry system jest przemyślany od początku do końca. Mechanika też musi być podporządkowana konwencji świata i koncepcji systemu. Jeżeli planujesz system, w którym gracze mają dokonywać epickich, bohaterskich czynów nie możesz zdecydować się na realistyczną mechanikę, bo gracze będą padać jak muchy i szybko cała idea systemu padnie. Jeżeli zaś planujesz stworzyć dark fantasy, w którym gracz musi się liczyć z bardzo poważnymi ograniczeniami swojej postaci i jego bohater jest tylko zwykłym człowiekiem w niezwykłych okolicznościach, to nie możesz stworzyć mechaniki w której gracz ma mnóstwo punktów przeznaczenia, wytrzymuje strzał z armaty i jedną ręką powala smoka.

3. Większa część systemów nie ma już "lvl". Rozwój postaci jest oparty na rozwoju współczynników, są też rozwinięcia zasad odnoszących się do uczenia się przez postaci umiejętności, po to żeby nie odbywało się to na zasadzie "100PD dawaj mi kartografię". Systemy opierające się na zasadzie poziomów postaci w polsce to jeśli się nie mylę: D&D, Kryształy Czasu, Earthdawn i MERP (tego ostatniego nie pamietam więc mogę się mylić). Systemy gdzie rozwiajane są umiejętności (znaczna większość) to WFRP, Świat Mroku, Zew Cthulu, Monastyr, 7th Sea, L5K, Cyberpunk 2020 i wiele, wiele innych. W systemach tych rzeczywiście panuje "skokowa" metoda rozwijania umiejętności. Najdoskonalszy system rozwoju postaci ma moim zdaniem Zew Cthulu i jest to jedyny system, który moim zdaniem ma "nieskokową" metodę rozwoju postaci (a dokładnie jedyny jaki znam). Warto mu się przyjrzeć.

4. Offtopic: nie ma co się obrażać nad wytykaniem błędów - RPG to zabawa, za przeproszeniem oralna i biegłość w posługoiwaniu się językiem przekłada się na biegłość w RPG, że już o pisaniu nie wspomnę. Nigdy nie jest za późno na zgłębianie kultury języka i zawsze warto to czynić, choćby dla samego siebie.

Ślimak

Zapomniałem dodać, dość szczegółowy system walki polegający na tym "co chcę zrobić i jak" mają następujące systemy: Dzikie Pola, Wiedźmin, Monastyr (podejrzewam również Neuroshimę, jako że, ponoć, stoi na tej samej mechanice co Monastyr).

Banan

Czytając ten temat doszedłem do wniosku że najbardziej realną mechniką jest brak mechaniki. Very Happy

Jeśli chciałoby się stworzyć system bardzo realny to trza mieć niezykle doświadczonego mg (i nie chodzi mi o doświadczonego w prowadzeniu tylko o osobę co dużo widziała) i załatwiać wszysto narracyjnie.

Katu

Zatem mg, nie może zostać gość z dobrą dykcją i fantazją, ale i również sprytną i inteligętną...

W moim systemie nie ma ludzi, ta żałosna rasa została wyparta wieki temu przez znacznie potężniejsze nacje. I jak? Ciekawie się zapowiada? ;]

Ślimak

Zupełne pozbycie się mechaniki usuwa z RPG element "gry". Oraz wszelką randomizację sytuacji, która jest tak ekscytująca w rozgrywce. Wtedy z RPG robimy "improwizację teatralną", która mimo iż fajna momentami moim zdaniem nie powinna stanowić całości rozgrywki. Większość z nas idzie na sesję, żeby pograć, a nie uprawiać sztukę. Poprostu zasady powinny być proste, elastyczne i pozwalające na wymyślanie nowych logicznych rozwiązań na poczekaniu.

Banan

Ależ ja nie mówię że powinno się wyzbyć mechaniki w RPGach!
Mechanika przecież jest tym co bananki lubią najbardziej Laughing

Po prostu chodziło mi o to że gdyby komuś zachciało się zagrać na full-realizm to powinien jednak przejść na narracjną grę.