Topory

Ślimak

Małe sprostowanie co do nieszczęsnego "sejmitaru". To co zazwyczaj uważane jest za rzekomy sejmitar to nie perski "szamszir":

Ale turecki "kilij":

Claymore nie jest pałaszem (tak przy okazji nie mogę znaleźć w necie czym do cholewry jest pałasz, bo niektóre źródła twierdzą, że to coś podobnego do rapiera a inne, że do szabli). Tak czy inaczej Claymore to nie jest szkocki jednoręczny miecz z koszem jaki można było zobaczyć na Rob Royu tylko dwuręczniak z jakim biegał William Wallace vel Mel Gibson na Bravehearcie.

Claymore to amerykańska mina przeciwpiechotna Smile

Hunter mnie zabił swoim pytaniem Smile

Nie mam pojęcia dlaczego ale nie wiedziałem, że szczotka ma włosy. Razz

Banan

Co do pałasza:

Z mojej wiedzy wynika że oba źródła się nie mylą.
Pałasz najkrócej mówiąc jest wyprostowaną szablą choć wydaje mi się że nie jest zupełnie prosty tak jak rapier.
Rękojeść i lejce ma podobne do szabli, tak jak szabla jest jednosieczny lecz jego klinga jest znacznie mniej wygięta, prawie prosta.

Skner

wszystko ładnie.. ale Hunter o co chodziło z tymi szczoteczkami i grzebieniami.. to sie jakoś kończy?? morał?

teraz zasnąć nie będę mógł....

Sekret

Dla zainteresowanych. Wyjaśnienie czym jest pałasz:

[link widoczny dla zalogowanych]

Ogólnie ciekawa stronka. Smile

Ślimak

Sekrecie - problem polega na tym, że jest wiele sprzecznych definicji i ja na tą powyższą mógłbym podać kilka przeczących jej.

Edit: a to co nam tu prezentujesz to akurat jest wczesna wersja rapiera a nie pałasz...

kraszan

proponuję zapytać historyków UŁ Twisted Evil

kraszan

Według mojej skromnej osoby wszyscy po części macie racje. Ta broń mocno ewaluowała. Pałasz to długa broń sieczna przeznaczona przede wszystkim do ciecia, ale też i do kłucia. Pałasz charakteryzuje się długą i prostą jednosieczna głownią oraz rękojeścią przeważnie w stylu szablowym, rękojeści wcześniejsze były przeważnie otwarte, późniejsze od XVIII wieku zamknięte tylko z kabłąkiem, pochwy pałaszy wykonywano początkowo z drewna obciąganego skóra bądź tylko ze skóry i zaopatrywano je w metalowe okucia, a od XIX wieku wykonywano je na ogół wyłącznie z metalu. Pałasz był w Polsce bronią powszechnie używaną, jednakże nie współzawodniczył nigdy z szablą, ale za to z husarskim koncerzem. Pochodzenia nazwy tej broni zbiega się z drogą, jaką przybyła ona do Polski; polska nazwa pałasza i niemiecka: pallasch, wywodzą się od węgierskiej: pallos, a ta od tureckiej: pala, która oznaczała miecz lub krótką szablę.

a oto krótki wywód historyków;

nformacje które przedstawię dotyczą pałasza kawalerii liniowej i dragonów , znanego jako pałasz model An IX (od roku IX-tego kalendarza rewolucyjnego ).
Ta sama komisja , która pracowała nad wprowadzeniem do produkcji szabli kawalerii lekkiej (i nie tylko - pisałem o tym w topiku o szabli An IX) , zatwierdziła też ten model pałasza.
Dokładna data tej decyzji nie jest niestety znana , ale na pewno dokonała się w roku IX ( 1800 -1801) , stąd nazwa modelu.

Wiemy z opisu Wł. Dziewanowskiego ("Zarys dziejów uzbrojenia w Polsce"), że nowy pałasz miał:
QUOTE
... jelec mosiężny , czterokabłąkowy z tarczką, głowicą małą , również mosiężną, trzon rękojeści pokryty skórą i okręcony drutem ...

a głownię prostą , płaską , jednosieczną ,
QUOTE
... o końcu ściętym skośnie ku tylcowi ...

Niestety , model tego pałasza , podobnie jak w przypadku szabli An IX , stał się obiektem krytyki i to głównie z tego samego powodu - pochwy.
Pochwa pałasza wykonana z cienkiej blachy była za mało solidna, ulegała łatwo uszkodzeniom , wgięciom. Resultatem było blokowanie się pałasza w pochwie , co w na polu bitwy jest sytuacją mało konfortową. Przy tym głownia okazała się za ciężka i należało ją też poprawić.
Komisja z inicjatywy samego ministra wojny Berthier w roku XI (1802-1803) dokonała zmian , tzn. wzmocniono pochwę , poprawiono drewniane wodzidła wewnątrz pochwy , zmieniono ryfki , a nowy model pałasza , jak pisze Dziewanowski, otrzymał:
QUOTE
.. głownię o dwóch szerokich zbroczach ..

Tak narodził się pałasz An XI (roku XI) , który okazał się już modelem udanymm , stabilnym , chociaż cięższym od poprzednika: ciężar całkowity wzrósł z 1,940 - 2,190 kg do 3,020 kg .
I to głównie z powodu pochwy : z 0,680-0,920 kg do 1,780 kg !
Pałasz An IX był produkowany od roku 1803 do 1805 , dla wyposażenia całości 12 regimentów kirasjerów. Produkcję jego powtórzono jeszcze w manufakturze w Wersalu w latach 1812 i 1813.
Pałasz An XI był produkowany od 1807 do 1817 roku.
Łączna produkcja pałaszów na potrzeby kawalerii liniowej , bez dragonów , wyniosła 15 199 sztuk typu An IX i 54 640 sztuk typu An XI.
Pałasz dragonów był identyczny , ale miał inną pochwę. Postaram się coś o tym znaleźć.

W latach 1804-1805 ( rok XIII) powstała następna wersja pałasza.
Pałasz ten nosił nazwę model An XIII i przynosił tylko kilka drugorzędnych modifikacji , jak solidniejsza głownia i pochwa , lżejsza rękojeść (niewiele zresztą). Efektem tego mogło być tylko dalsze podniesienie cieżaru pałasza.
Wszystkie te modele , jak również po nich nstępujące ( model 1816 , 1822) zostały na wyposażeniu regimentów kawalerii liniowej do roku 1855.

Zdjęcia obu modeli pałaszy i ich pochew poniżej dla porównania , zawsze od lewej do prawej:
1-sze i 2-gie – pałasze wzór An IX i An XI,
3-cie – pałasz wzór An XIII i drugi po przeróbkach , tzn głownia An IX , rękojeść An XIII.
Zdjęcia autorstwa Jean-Louis Viau.
Informacje na podstawie artykułu Michela Pétard „Le sabre des cuirassiers” (Tradition nr 54-55 , 1991).

To właściwie wszystko , co w skrócie wyczerpuje temat .

ciąg dalszy wywodów:

Spośród pozostałych tematów najpierw chciałbym wrócić do prawdopodobnych źródeł pałaszów An IX. Dołączona poniżej ilustracja Michela Pétard pokazuje w górnej części właśnie przypuszczalną ewolucję
naszego pałasza , we wszystkich najważniejszych fazach.

Zacznijmy od tego , że od roku 1784 pałasz zbliżony wyglądem do modelu An IX i XI był na wyposażeniu Gardes du Corps i Grenadiers à cheval de la Maison du Roi (pierwszy od lewej na rysunku).
Zwróćmy uwagę na rękojeść , a szczególnie na kształt kabłąków , do złudzenia przypominających kształt znany nam z pałasza model An IX. Kształt ten jest bardzo charakterystyczny i prawdopodobnie był wzorem , inspiracją dla późniejszej całej broni białej systemu An IX / XI , tzn. nie tylko pałaszy , ale również szabel.
Dlatego uznałem to za ważne . Autor tego kształtu jest niestety nieznany.
Pałasz w tej formie był używany również przez kawalerię liniową w tym czasie. Był też na wyposażeniu przez krótki okres czasu (1791-92) Garde Constitutionnelle .

Następny od lewej pałasz został wprowadzony dla kawalerii liniowej decyzją komisji pod przewodnictwem gen.dyw. i inspektora generalnego Aboville , de Régnier , członka Komitetu Centralnego Artylerii , dnia 21-ego fructidora roku VIII-go.
Propozycja pochodziła od znanego rzemieślnika i paryskiego fabrykanta broni , Liorard , którego wzór stempla znajduje w lewym dolnym rogu rysunku.Jest prawie pewne , że Liorard był zainspirowny kształtem pałasza dawnego Gardes du Corpes.
Pałasz ten w pierwszym rzędzie znalazł się na wyposażeniu żandarmerii (Gendarmerie) , a potem dla całej kawalerii liniowej w roku VIII-mym.

Dalej w lewo , to już omówiony wcześniej wzór An IX . Wyposażony w rękojeść zaproponowaną przez Liorarda , posiadał głownię całkowicie płaską (profil przekróju obok). Niektóre pochwy miały wzmocnienie u ujścia, kołnierz wzmacniający , wprowadzony z powodu problemów z wyciąganiem i wsadzaniem pałasza , o czym już wcześniej pisałem (fragment na rysunku).
Ostatni pałasz na rysunku , to też już poprzednio omówiony pałasz An XI , wraz z przekrojem głowni.

Tyle historii ...
Na samym dole rysunku przedstawiono inna metodę identyfikacji modeli pałaszów, poza rozponaniem stempli manufaktur z Wersalu (Versailles) lub Klingenthal. Polega ona na pewnym charakterystycznym elemencie wzmocnienia kabłąka rękojeści.
Otóż pierwszy od lewej to model An IX , gdzie wzmocnienie nie dochodzi do kapturka , na jakieś 14 do 21 mm.
Następny rysunek rekojeści to model An XI , gdzie wzmocnienie zatrzymuje się na około 6 mm od kapturka.
Ostatatnia to rękojeść modelu An XIII , gdzie wzmocnienie łączy się z kapturkiem.
To są tylko obserwacje autora artykułu na bazie widzianych , dostępnych egzemplarzy pałaszy i nie należy je przyjmować dosłownie , co do milimetra. Po prostu , to może być pewna wskazówka , pomoc dla kolekcjonerów , ale bez gwarancji.

i oni tak mogą długi uwierzcie mi długo bardzoooo długo.